«Υγεία για όλους τους πολίτες του κόσμου έως το έτος 2000».
Αυτόν τον υπερεσιόδοξο μα ταυτόχρονα αυτονόητο στόχο έθεσε η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας το έτος 1977. Τι σημαίνει, όμως, υγεία για όλους;
Πάρα πολύ απλά, μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως, ανεκτό επίπεδο υγείας σημαίνει να βρίσκονται συνεχώς, οι άνθρωποι στην κατάσταση εκείνη που θα τους επιτρέπει να έχουν μια, κοινωνικά και οικονομικά, παραγωγική ζωή. Σημαίνει, δηλ., ότι οι άνθρωποι θα μπορούν να ζήσουν με ειρήνη, καθαρό πόσιμο νερό, κοινωνική δικαιοσύνη, ικανοποιητική εκπαίδευση, ευπρεπή κατοικία, επαρκή τροφή κ.λ.π.
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (Π.Ο.Υ.) επέλεξε την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ.) ως το κλειδί, το αναγκαίο εργαλείο, το πλέον κατάλληλο μέσο, για να υλοποιηθεί ο στόχος « Υγεία για όλους το 2000» που ερμηνεύεται ως προσπάθεια για επίτευξη:
- Ισότητας στην πρόσβαση υπηρεσιών υγείας.
- Μείωση της νοσηρότητας.
- Μείωση ορισμένων ασθενειών (ελονοσία,χολέρα).
- Αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης κατά τη γέννηση.
- Μείωση της βρεφικής θνησιμότητας.
- Μείωση αυτοκτονιών, καρκίνου, τροχαίων κ.λ.π.
Δαπανήθηκαν αρκετά εκατομμύρια για να γνωστοποιηθεί (όρα διαφημιστεί) ο στόχος.
Και μετά τι; Επετεύχθη ο στόχος; Έχει αποκτήσει ο κόσμος, σήμερα, στο «παγκοσμιοποιημένο» περιβάλλον, ένα ανεκτό επίπεδο Υγείας;
Σαν απάντηση, παραθέτουμε δύο αποσπάσματα που, πρόσφατα καταγράφηκαν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
1. « Τα δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στη φτώχια, χρειάζονται επειγόντως Ιατρική περίθαλψη, όχι φορητούς υπολογιστές.» ΜΠΙΛ ΓΚΕΪΤΣ. (Εφημ.«Το ΒΗΜΑ»).
2. Κάθε πέντε λεπτά πεθαίνει ένα παιδί στο ΙΡΑΚ από υποσιτισμό και έλλειψη καθαρού νερού.(Δελτία Ειδήσεων).
Ποια είναι, λοιπόν, τα αποτελέσματα των προγραμμάτων, των προθέσεων και των διακηρύξεων;
Παρά τις βελτιώσεις επιμέρους δεικτών, δυσανάλογες, πάντως, του κόστους και μακράν του αρχικού στόχου, οι πόλεμοι συνεχίζονται σε πολλά σημεία του πλανήτη.(Η Γιουγκοσλαβία και οι γειτονικές Βαλκανικές χώρες, γεύτηκαν, πολύ πρόσφατα, το «αγαθό» αυτό).
Από τα στοιχεία του Ο.Η.Ε. φαίνεται ότι:
· Η ανισότητα στον πλανήτη συνεχώς αυξάνει.
· Το AIDS θερίζει στις χώρες της Αφρικής και της Ν.Α. Ασίας.
· Περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι υποφέρουν από έλλειψη τροφής.
· Κάθε χρόνο πεθαίνουν 12.000.000 παιδιά, ενώ θα μπορούσαν να σωθούν, αν οι πλούσιες χώρες έδειχναν κάποια φροντίδα.
· Οι άνεργοι ξεπερνούν τα 800 εκατομμύρια στις αναπτυσσόμενες χώρες.
· Περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι, δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν ζουν υπό συνθήκες στοιχειώδους υγιεινής.
Στο ΙΡΑΚ η παιδική θνησιμότητα, η λευκαιμία και οι λοιμώξεις θερίζουν. Τα τελευταία δέκα χρόνια 600.000 παιδιά έχουν πεθάνει σαν αποτέλεσμα του ΕΜΠΑΡΓΚΟ και των βομβών ουρανίου που έριχναν οι Αμερικανοί (πρόκειται για τους γνωστούς «σωτήρες» της Ανθρωπότητας) κατά τις επιχειρήσεις στον πόλεμο του Κόλπου.
· Το 20%του πληθυσμού που αντιπροσωπεύουν οι ανεπτυγμένες χώρες, χρησιμοποιεί το 70% των παγκόσμιων πόρων, καταναλώνει το 60% της ενέργειας, προκαλεί το 75% της ρύπανσης (οι ΗΠΑ, σήμερα, εν όψει της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης για το Κλίμα, στη Χάγη, επιθυμούν να κάνουν και εξαγωγή ποσοστού ρύπανσης!!!). Το 20% του πληθυσμού της Γης κατέχει το 87% των οχημάτων.
Κατόπιν όλων αυτών τίθενται τα ερωτήματα: Μπορεί αυτή η κατάσταση να συνεχιστεί για πολύ, ακόμη; Που θα οδηγήσει; Μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά ποικίλουν και η ανάπτυξή τους δεν είναι δυνατόν να εξαντληθεί σ΄ ένα άρθρο.
Θα μπορούσαμε ,πολύ αδρά να ισχυριστούμε, ότι απαιτείται, εκτός των προγραμμάτων, σχεδιασμός και έλεγχος των Παγκόσμιων Οργανισμών για το αν οι δαπάνες εξυπηρετούν το συγκεκριμένο στόχο.
Απαιτείται γενναία χρηματοδότηση και διάθεση για μεταφορά πόρων προς τις λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές του κόσμου ώστε να μειωθούν οι τεράστιες ανισότητες.(Τραγική ειρωνεία: Οι χώρες που σήμερα υποφέρουν, είναι εκείνες που διαθέτουν τις πιο ακριβές πρώτες ύλες, το χρυσό κλπ, τις οποίες, κυριολεκτικά ληστεύουν οι αναπτυγμένες χώρες.)
Απαιτείται να αφυπνιστεί η κοινωνία ολόκληρη, να βγει από το καβούκι της, να στρατευτεί στο στόχο της μείωσης των ανισοτήτων, στο στόχο των ιδανικών της Γαλλικής Επανάστασης και του Ουμανισμού για μια κοινωνία της Αλληλεγγύης, της Ισότητας και της Αδελφοσύνης με όση σχετικότητα έχουν αυτοί οι όροι σήμερα. Άλλωστε, οι όροι αυτοί επιβεβαιώνουν και την ανθρώπινη ύπαρξη.
Τελειώνοντας το σημείωμα αυτό, θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω ένα απόσπασμα από την ομιλία, ενός αρχηγού Ινδιάνικης φυλής του Αμαζονίου, που έγινε στο ΡΙΟ στα πλαίσια του παγκόσμιου συνεδρίου για το περιβάλλον.
« Ένας εφιάλτης πλανιέται πάνω από την οικουμένη. Λιμός, ασθένειες, πόλεμοι, κυριαρχία, τεράστιες μάζες ανθρώπων χωρίς μοίρα στον ήλιο. Εσείς οι υπνωτισμένοι άνθρωποι των πολιτισμένων χωρών πρέπει να είστε πολύ άρρωστοι στο πνεύμα σας για να αφήνετε να κάνουν αυτό που κάνουν στη μητέρα φύση. Αν είστε λίγο ειλικρινείς με τον εαυτό σας και σηκώσετε το γεμάτο πιάτο σας, θα δείτε αίμα από κάτω. Τέτοιος πολιτισμός να μας λείπει ».
Χαλκίδα, Νοέμβριος 2000
Υ.Γ.: Θα περίμενε κανείς η επίσημη εκκλησία να διαδραματίσει ένα ουσιαστικότερο ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Η ενασχόλησή της, όμως, με πολύ «σοβαρότερα» και «ουσιαστικότερα» θέματα, όπως π.χ. με τις ταυτότητες, δηλ. με τη διαχείριση της εξουσίας της, δεν της αφήνει χρόνο να ασχοληθεί με τα δευτερεύοντα όπως είναι η πείνα και η δυστυχία των ανθρώπων.
